Polityka, polityka, polityka........ ale nie samą polityką człowiek żyje. Czasami, żeby nie zwariować trzeba się trochę wyłączyć i wyciszyć, dlatego możecie mi tylko pozazdrościć. Czego? Urlopu oczywiście. Urlopu, czyli dziesięciu bajecznych dni nad polskim Bałtykiem i to w żadnym kurorcie, ale na mojej ulubionej wsi położonej na Mierzei Wiślanej.
Dziesięciu dni słońca, spokoju, kilometrowych spacerów brzegiem morza, żadnego leżenia plackiem na plaży. Nie należę do tych, dla których najlepszym odpoczynkiem jest wielogodzinne, bierne smażenie się w słońcu wśród tłumu plażowiczów. Zawsze znajduję miejsca mało zaludnione. Kocham spacery, w przerwie których odpoczywam, siadając na napotkanych na plaży pniach wyrzucanych przez morze. Uwielbiam tak siedzieć, patrzeć na morze i słuchać szumu jego często wzburzonych fal. Siedzieć i nie myśleć o niczym, czuć wiatr od morza i muskające słońce i nie pamiętać o paskudnej rzeczywistości.
Tu muszę zaznaczyć, że aby móc to wszystko przeżyć tak, jak się chce, najlepiej spędzić urlop we własnym, tzn. swoim towarzystwie, co mi się nareszcie w tym roku udało. Z czystym sumieniem ten sposób spędzania urlopu mogę polecić każdemu:) Ja wypoczęłam jak nigdy dotąd. Wrażenia niezapomniane na długo. Żal było wyjeżdżać, bo słońce cały czas tam świeci. Całe szczęście, że u mnie też:)
Ale to nie to samo. A powrót do pracy i rzeczywistości to przykrość.
Ale cóż, wszystko co dobre, szybko się kończy.
Do następnego urlopu.... kto wie, może jeszcze w tym roku;)
Syzyfoptymista
